یک سال دنیای صفا را تا اوج مروه هروله کردم اما جز سراب وجودم چیزی ندیدم.

اکنون اسماعیل دلم پای کوبان این زمین را تا عمق دریای رحمتت شکافته؛ خدایا زمزم رمضان رابر من جاری ساز تا سیراب شوم.

از مشعر دریایت سنگ استغفار می چینم و بر قامت شیطان وجودم میکوبم .

از جمرات وجودم به ذبح اسماعیل تنم میرسم و همچون اسیری در بند در ساحل منی آن را قربانی میکنم.

در کنج دیوار منای دنیا، منتظر مینشینم و با آبروی اشک در خانه ات را می کوبم تا پژواک صدایت را بشنوم که اجابتم میکنی.

در این دریای ظلمانی جسم، چشمانم به دنبال نورتوست، و رمضان فانوس دریایی توست که من راه گم کرده را تا ساحل دریای رحمتت میرساند.                                                        

 

دعای روز اول :

ـ اَللّهُمَّ اجعَل صِیا"مى فیهِ صِیا"مَ الصّا"ئِمینَ وَ قیا"مى فیهِ قیا"مَ القا"ئِمینَ وَ نَبَّهنى فیهِ عَن نَومَةِ الغا"فِلینَ وَهَب لى جُرمى فیه یا" اِله"َ العا"لَمینَ وَ اعفُ عَنّى یا" عا"فِیَاً عَنِ المُجرِمینَ.
ـ خداوندا! روزه مرا در این روز مانند روزه داران حقیقى قرار ده و اقامه نمازم را مانند نمازگزاران واقعى بپذیر و از خواب غافلان (از یاد تو) هوشیار و بیدارم ساز و هم در این روز از جرم و گناهم درگذر و مرا ببخش و زشتیهاى مرا بر من عفو نما اى عفو کننده گنهکاران و اى محبوب عالمیان!